Collega praat

Zo af en toe gebeurd het wel eens. Dan vertel ik mijn collega’s over mijn financiën. In sommige gevallen zelfs over mijn doel om financieel onafhankelijk te worden en eerder te willen stoppen met werken. Dit keer niet. Ik zat met 3 collega’s te lunchen en het ging over geld. De bonus is tenslotte net uitgekeerd en de salarisverhoging zit eraan te komen. Kortom: bijna iedereen heeft het er wel een keer over.

De lunch
Toen ik net begon met werken, nam ik braaf nog mijn boterhammetjes mee. Ik wist nog niet hoe ik er financieel voor zou komen staan met een salaris, dus speelde het op safe. Zelf boterhammen smeren dus. Toen ik eenmaal wist hoeveel ik verdiende, veranderde dat. Ik haalde mijn lunch gewoon in de kantine. Elke dag weer. €2,50 hier, €3,50 daar. Dat ging best hard en als ik terug rekende hoeveel een zelf meegebrachte boterhammen lunch mij zou kosten, schrok ik wel hoeveel ik eigenlijk onnodig op at. Een zelf meegebrachte lunch kost namelijk gewoon minder dan €1, voor precies hetzelfde! Sindsdien smeer ik dus weer gewoon mijn eigen boterhammen.

Steeds meer
Wat mij opviel was dat ik in het begin de enige was die dit deed. Iedereen had er vrede mee dat ik mijn eigen brood meenam. Ze snapten het wel, maar kwamen er niet door in actie. Dat is ondertussen wel veranderd. Nog een paar collega’s nemen ondertussen hun eigen boterhammetjes mee. Die hebben dus ook dat licht gezien. En juist met hen zat ik vorige week aan tafel.

Aan het einde van het geld is er nog wat maand over…
Bij ons op kantoor kan je redelijk berekenen wat iemand verdiend… En ik weet dat ik van ons drieën, het minst verdien. En toch presteerden ze het om te klagen over het einde van het geld. Er was altijd nog maand over… Dit keer vroeg ik mijzelf hard op af: HOE DAN?

Boodschappen
Ze vertelden beide dat ze bijvoorbeeld al snel zo’n €100 per week aan boodschappen kwijt zijn. Met een snel rekensommetje berekende ik dat ik, samen met mijn vriendin, bleef steken tussen de €50 en €60. Dat scheelt nogal!
En dan komen de kritische woorden: “Jaa, maar dan koop jij zeker alleen maar bij Lidl en Aldi”. Nu klopt dat voor een groot deel wel, maar mijn collega viel mij bij: “ja maar dat doe ik ook al”. Weg argument…
“Dan heb je vast nooit vlees”. Nou eet ik zo één of twee keer per week vleesloos, maar verder eet ik gewoon vlees. Het verschil is, is dat ik het dure vlees meestal links laat liggen. Dus oké, een klein puntje gemaakt. Maar dat scheelt nog geen €40…
“Dan drink jij vast geen frisdrank!” Zou het dan daaraan liggen? Ik moet inderdaad eerlijk bekennen dat ik geen frisdrank drink. Ik heb het in huis en het ligt zelfs in de koelkast. Maar ik drink eerder een kop thee of een glas water / aanmaaklimonade… En ja, met frisdrank kunnen de kosten nog wel eens hoog oplopen… Mijn collega’s vonden een leven zonder frisdrank dan toch niet echt een optie… De lunch was helaas alweer over, maar natuurlijk denk ik er zelf nog eens extra over na.

En verder dan?
Wat doe ik verder nou om de boodschappen kosten laag te houden? Ik koop grotere aantallen. Een zak aardappelen van 5 kilo is goedkoper dan een zakje  van 1 kilo… Zo ook met rijst, uien en ga zo verder. Ook ben ik dol op aanbiedingen. Als iets in de aanbieding is, neem ik het een paar keer extra mee. Het scheelt namelijk aanzienlijk als je het doorberekend naar de gemiddelde kosten per week.
Ook probeer ik te berekenen hoeveel ik die week ga eten. Er ligt altijd nog wel iets extra in de vriezer als het tekort is, maar teveel is het bijna niet. Ik gooi dus ook bijna niks weg. Dat is wel iets anders dan deze mevrouw:

Even mijn mening over deze vrouw: Om eerlijk te zijn vind ik dat deze mevrouw eerst eens op een kookcursus, dankbaarheidscursus en een anti-verspillingscursus mag. Dan een stoppen met roken traject, gevolgd door wat re-integratietrajecten. Ik vind namelijk dat als je zo omgaat met wat je krijgt, je het gewoon niet meer zou mogen krijgen…  Al het eten wat ze weggooide, was gewoon nog goed… Dan kook je het toch alvast en knal je het in de vriezer? Ben je de volgende keer nog snel klaar ook! Maargoed, dat even ter zijde…

Weggooien vind ik dus echt zonde en probeer ik actief te vermijden. Verder koop ik inderdaad over het algemeen iets minder luxe, maar heb zeker niet het idee dat ik standaard op een houtje bijt en geniet des te meer van de moment dat ik wel iets extra’s voor mijzelf koop. Dat blijkt dan toch zomaar €40 per week te schelen 🙂

9 gedachten over “Collega praat”

  1. Wij zitten met zijn drieën op een kleine 70 euro per week. En ik ben inderdaad ook begonnen met lunchen in het bedrijfsrestaurant, maar heb daar ook het licht van gezien.. 5x€3,50 is toch al gauw €17,50 per week of €70 per maand..

    Beantwoorden
    • Altijd heel wonderlijk dat een maand lunchen in het bedrijfsrestaurant gelijk staat aan een week boodschappen doen. Wat mij betreft totaal uit balans! Heel goed dus dat je lekker zelf boterhammen meeneemt!

      Beantwoorden
  2. Wij zijn met z’n tweeën en ons boodschappenbudget is nu 300 euro per maand. Toch is het voor ons wel een uitdaging dit te halen, omdat we eigenlijk te vaak een fles wijn of een aantal speciaalbiertjes halen.

    Beantwoorden
  3. Ben toch elke keer weer verbaasd wanneer een jonge, hoogopgeleide collega van mij die full time werkt en nog bij haar ouders woont vraagt wanneer het loon gestort wordt, anders gaan haar weekendplannen niet door. Hoe kan je als je bijna niks kwijt bent aan boodschappen en huur nou elke maand zo weinig overhouden?

    Beantwoorden
    • Dat is inderdaad een flinke reden tot verwondering. Waar ik mij dan eerder zorgen om ga maken is: Hoe gaat die collega het ooit redden als ze inderdaad een huishouden te runnen heeft?

      Beantwoorden
  4. Ik heb geen budget voor mijn levensonderhoud maar ik hanteer een “stelpost” van 7 euro per dag voor mijn natje en droogje. Eet van/met het seizoen, ga voor aanbiedingen, huismerken etc. Dat wat ik weggooi is de verpakking. Die vrouw in het filmpje ervaar ik als abject; die domme peuk kan wat mij betreft gelijk geschrapt worden op de namenlijst van de Voedselbank. Als je voedsel weggooit, heb je de Voedselbank niet nodig en heb je geen behoefte aan een psycholoog maar aan een psychiater. Wat een aso!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.