Ik wil eerder stoppen met werken. Dat roep ik al twee jaar lang op deze blog en met mij zijn er velen anderen die een soortgelijk iets nastreven. Waar iedereen vroeger op 65 jarige leeftijd met pensioen kon, is dat ondertussen voor mij al verhoogd naar 71. En ik kan het ook wel begrijpen. De mens wordt steeds ouder en iedereen wil gebruik kunnen blijven maken van alle sociale voorzieningen. Daarbij wordt zorg in z’n algemeenheid duurder en die twee samen bezorgt onze overheid een kostenpost die steeds groter wordt. Jaren geleden is de keuze gemaakt om de pensioenleeftijd afhankelijk te maken van de gemiddelde leeftijdsverwachting. Maar wat levert dat nou op? En hoe doen andere landen het?
Niet meer houdbaar
Stiekem is dat de strekking van vrijwel alle oudedag voorzieningen die er zijn. Ze zijn niet meer houdbaar. Alle landen in de wereld zijn heel hard op zoek naar de oplossing voor het probleem. Men leeft langer en dus is er meer geld nodig om alle ouderen te voorzien in hun uitkering. Het artikel wat ik het meest interessant vond ging over Rusland. Want waar ik altijd het idee had dat die Russen het prima voor elkaar hadden en vooral niet wilde schaven aan oude gewoonten (en spullen, die goeie ouwe Sovjet tijd 🙂 ), gaat men zelfs daar wijzigingen doorvoeren. Grote demonstraties tegen Poetin omdat met daar langer door zou moeten gaan werken.
Uiteindelijk is het met een sisser afgelopen. De pensioenleeftijd gaat omhoog, maar minder dan eerst werd aangegeven. Mannen en vrouwen moeten in de toekomst 5 jaar langer werken. Mannen moeten vanaf 2024 tot hun 65e en vrouwen tot hun 60e doorwerken. Best sneu als je dan ziet dat de gemiddelde leeftijdsverwachting voor de Russische man 66,5 is. Dat is dan ook het doel van Rusland. De gemiddelde levensverwachting omhoog brengen.
Ook in Nederland moesten we er al aan geloven
In Nederland gaat het iets langzamer. Wij moeten allemaal langer doorwerken, maar dat wordt gefaseerd ingevoerd. 3 maanden langer doorwerken per jaar. Ondertussen zitten we op de 66 jaar en zodra we op de 67 jaar zitten (na 2021) wordt dit systeem omgezet naar een pensioenleeftijd afhankelijk van de gemiddelde levensverwachting. Zo mag ik ondertussen tot mijn 71e waarschijnlijk doorwerken. Een wat betere aanpak dan in Rusland wat mij betreft. Natuurlijk zuur als je net op een dag verschil 3 maanden langer moet werken, maar we zien het in ieder geval vroeg genoeg aankomen. Daarbij wordt de pensioenleeftijd straks wat variabeler. Een cultuuromslag waar we nog steeds een beetje aan moeten wennen. Want hoe zit dat dan straks…?
De gevolgen
De gevolgen zijn natuurlijk vrij helder: We werken allemaal langer door. Dit heeft de Nederlandse staat in 2017 zo’n 1,7 miljard euro gescheeld. Terwijl de pensioenleeftijd eigenlijk ‘pas’ 9 maanden hoger is. Is dat dan wel echt nodig om de pensioenleeftijd door te laten stijgen naar 67?
Ik denk van wel. In 2007 werd er namelijk zo’n 25,2 miljard euro aan AOW uitgekeerd. Dat was vorig jaar (dus inclusief die enorme besparing) 37,4 miljard… Dus ja, er is veel bespaart, maar uiteindelijk zijn de extra kosten ruim 6x de besparing…
Stoppen voor mijn vijftigste
Direct denk ik bij zulke berichten ook weer aan het hele doel van deze blog: eerder stoppen met werken. Ik hoef van mijzelf niet zo nodig tot aan mijn 70e te werken. Mijn 50e klinkt veel aantrekkelijker. In de reis daar naar toe doe en leer ik alsnog super veel. Daarbij verwacht ik dat er in de (nog wat verdere) toekomst alsnog flink gespaard zal moeten worden om überhaupt met pensioen te kunnen. Dus waarom niet nu al beginnen 🙂
Ik ben dan wel heel benieuwd waarom je op/rond je 50e wilt stoppen met werken. Werk is voor sommige mensen fysiek zwaar, ik begrijp dat dat z’n consequenties heeft. Maar aangezien we steeds minder fysieke arbeid hoeven te doen en je ook een hoop voldoening / plezier / sociale contacten / opbrengsten voor de maatschappij genereert uit werken, begrijp ik de teneur niet zo.
Als ik voor mijzelf spreek dan is dat vrijheid die je daarmee creeert. Er is natuurlijk een groep mensen die het liefst hun hele leven wil doorwerken maar een nog groter deel ziet werk over het algemeen als een ietwat vervelende onderbreking van vrije tijd. Ik heb geen hekel aan mijn werk en ga zeker niet met tegenzin heen. Maar het idee dat je niet meer perse hoeft is voor mij persoonlijk de reden waarom ik uiterlijk tot mijn 55e wil werken (ben nu 45). Niet te zeggen dat ik daarna niets meer ga doen maar ik wil af van het moeten. Vandaag in alle vrijheid kunnen beslissen dat ik morgen lekker op vakantie ga of naar het strand, of het huis ga schilderen of vrijwilligerswerk ga doen etc. Dat gevoel is voor mij onbetaalbaar.
Moeten is niet fijn dat begrijp ik helemaal. Misschien stop je als het kan, misschien ook niet. Ik sta sinds mijn 18e op eigen benen, ben toen gaan werken én studeren. Nu ben ik bijna 51. Ik denk sinds mijn 40e rond iedere verjaardag ‘ik ga een dagje minder werken’. Ik werk nog steeds fulltime! En dat doe ik met heel veel plezier. Financieel hoeft dat niet, kan ik makkelijk minder gaan werken. Ook eerder stoppen zit er misschien wel in. Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik geen tijdrovende hobby’s heb en momenteel zeker geen invulling zou hebben voor de vrije tijd. Ik werk in het onderwijs en heb een baan die veeleisend is, maar tijdens de schoolvakanties is er genoeg tijd om bij te tanken. De vrije keuze voor meer, minder, niet of wel werken is uiteindelijk fijn en inderdaad onbetaalbaar!
Het ligt denk ik ook erg aan hoe je je werk ervaart. Op dit moment kan ik me voorstellen dat ik gewoon lekker blijf doorbloggen na bijvoorbeeld mijn 67ste.
Het streven hier is ‘niet meer hoeven werken na mijn vijftigste’… maar als ik mijn werk dan nog steeds zo leuk vind als nu, blijf ik gewoon lekker doorgaan. Maar het idee dat het niet hoeft, lijkt me heerlijk! Geeft mij in ieder geval het idee van mentale rust.
Eigenlijk hebben jullie het allemaal goed verwoord. Het is het niet meer afhankelijk zijn van die salarisstrook. De keuze hebben om wel of niet te werken voor die baas. Ik werk nu in een omgeving waar stress en veeleisende klanten de waan van alledag is. Mijn werkgever organiseert regelmatig een workshop of iets van een promotieactie om ook een aan je eigen lichaam en gezondheid te denken. Je kan er zo door meegenomen worden dat je jezelf zomaar voorbij kan lopen als je niet oppast. Dat gezegd hebbende: ik vind mijn werk heel leuk. Ik heb enorm veel afwisseling en kan zowel professioneel als persoonlijk nog steeds enorm groeien. Maar dat vraagt ook redelijk veel van iemand. Nu ik gezien heb hoe ‘eenvoudig’ het kan zijn om eerder te stoppen met werken, pak ik op dit moment die kans met beide handen beet. Ga ik dan daadwerkelijk eerder stoppen? Ik heb nog geen idee! Als er over een paar jaar kinderen zijn ga ik misschien wel een dag minder werken, zonder er echt financieel op achteruit te gaan. Ik ben nu 28 en mijn pensioenleeftijd is op dit moment 71 jaar en 3 maanden. Dat betekend nog ruim 40 jaar werken met daarbij de onzekerheid of ik dan daadwerkelijk wel met pensioen mag. Die leeftijd kan tenslotte nog wijzigen tot vijf jaar voor mijn pensioenleeftijd. Ik neem liever de touwtjes in eigen handen en beslis graag zelf wanneer ik echt stop met werken.